Κορωνοϊός στο Μεξικό #3

Οι σέλφις είναι απαραίτητες για τη διατήρηση της καλής ψυχολογίας.

Μπήκαμε επίσημα στην τρίτη φάση από την περασμένη Τρίτη 21 Απριλίου. Σήμερα, Κυριακή 26 Απριλίου, τα επιβεβαιωμένα κρούσματα είναι 13.842 -αυξήθηκαν δραματικά τις τελευταίες πέντε μέρες- με 1305 θανάτους... Άρχισα λοιπόν μετά μανίας να διαβάζω τι σημαίνει αυτή η τρίτη φάση σε πρακτικό επίπεδο για την πόλη του Μεξικού και πώς θα επηρεάσει τις εξόδους μας, την καθημερινότητα, τη ζωή μας.

Η πρώτη φάση πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τους περισσότερους, στη δεύτερη φάση έκλεισαν σχολεία και επιχειρήσεις εκτός από τα σούπερ-μάρκετ και τα φαρμακεία, μείναμε εθελοντικά στο σπίτι όσοι δεν ανήκαμε σε ευπαθείς ομάδες ή δεν δουλεύαμε εκτός σπιτιού και στην τρίτη φάση αρχικά, όλα φαίνονταν σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα σε σχέση με τη δεύτερη φάση. Όταν μάλιστα έκανα την αγαπημένη διαδρομή όλων αυτό τον καιρό -τη διαδρομή προς το σούπερ-μάρκετ- είδα πωλητές στον δρόμο να πωλούν την πραμάτεια τους, είδα τάκος, πλανόδιους μουσικούς, κάποια μαγαζιά που ήταν κλειστά να ανοίγουν. Και λέω: τέλεια, ωραία υποδέχεται το Μεξικό την τρίτη φάση.

Στο σούπερ-μάρκετ φάνηκε το πράγμα κάπως να σοβαρεύει. Περίμενα κάμποση ώρα στην ουρά για να μπω μέσα, είχαν βάλει σημαδούρες μπροστά στα ταμεία για το πού πρέπει να στέκεσαι ώστε να έχεις τις απαραίτητες αποστάσεις και όλοι φορούσαν μάσκα. Όλοι. Εκτός από μένα. Μου την έπεσαν τρεις σε διαφορετικές χρονικές στιγμές για να μου κάνουν παρατήρηση που δεν φοράω μάσκα. Στον έναν δεν άντεξα, είπα: "Κι εσύ που φοράς, λάθος τη φοράς, είναι η μύτη σου έξω. Κράτα 1,5 μέτρο απόσταση κι άσε με στην ησυχία μου. Διαβάζω τις ανακοινώσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και βλέπω Τσιόδρα, κύριε! Είναι σαν να κατέχω διδακτορικό στο θέμα μάσκας!" Εννοείται πως την επόμενη φορά που πήγα φόρεσα μάσκα κανονικά σαν καλό κορίτσι.

Φορούσα μάσκα κανονικά, αλλά και πάλι μας την πέσανε δυο-τρεις για να μου ζητήσουν να κρατήσω απόσταση από τον σύζυγό μου. Τους λέω, είναι ο άντρας μου. Δεν έχει σημασία, μου απαντάνε. Ειδικά εδώ στο Μεξικό έχω μάθει να αποδέχομαι τις καταστάσεις ως έχουν. Κάθε φορά που πάω να τις αμφισβητήσω ή δεν θα βγάλω άκρη ή θα βρω τον μπελά μου. Κρατούσαμε απόσταση για λίγο και μόλις απομακρύνονταν, δίναμε ένα φιλί πάνω από τη μάσκα που μου θύμιζε τον πίνακα του Ρενέ Μαγκρίτ "Οι Εραστές" και συνεχίζαμε τα ψώνια μας.

Και μέσα σε όλα αυτά, άρχισαν να απαγορεύουν και την πώληση του αλκοόλ από Παρασκευή μεσημέρι μέχρι και την Κυριακή το βράδυ. Έκλεισαν οι βιομηχανίες παραγωγής λόγω της υγειονομικής κρίσης, δεν υπάρχει διανομή πλέον, άρα περιορίζεται και η πώληση... Πώς θα ζήσουμε χωρίς την μπυρίτσα μας, κύριοι, χωρίς τη μαργαρίτα μας, χωρίς την τεκίλα μας τα ανησύχως ήσυχα βράδια που μένουμε σπίτι μακριά από τα μπαρ και τα ξενύχτια;

Όπως και να 'χει, υπάρχει διαφορά της τρίτης από τη δεύτερη φάση και στο θέμα της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων. Πλέον μπορεί κανείς να κυκλοφορήσει με το αμάξι του ανάλογα με τον τελευταίο αριθμό της πινακίδας του. Δηλαδή μία φορά την εβδομάδα από Δευτέρα ως Παρασκευή και δύο Σάββατα το μήνα. Εξακολουθούν να παραμένουν κλειστά τα πάντα, κλείνει το 20% των στάσεων του μετρό και παρατείνεται η καραντίνα ως και 30 Μαΐου. Το αν παραμένεις ή όχι στο σπίτι είναι δική σου απόφαση. Γιατί το Μεξικό δεν παίρνει τα αυστηρά μέτρα των άλλων χωρών; Με απαγόρευση της κυκλοφορίας και όλα τα συναφή; Είναι απλό: πάνω από το 40% των κατοίκων αυτής της χώρας ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Αν μείνουν σπίτι μπορεί να μην πεθάνουν από τον κορωνοϊό, θα πεθάνουν όμως σίγουρα από την πείνα. Αυτό το ποσοστό των ανθρώπων ζει μεροδούλι, μεροφάι, πρέπει να δουλέψουν για να επιβιώσουν και συνήθως δουλεύουν στον δρόμο. Τώρα που στον δρόμο δεν κυκλοφορούν και τόσοι πολλοί, έχουν μεγάλο πρόβλημα επιβίωσης... Αυτό σημαίνει φυσικά ότι αυξάνονται οι κλοπές, οι ένοπλες ληστείες, οι διαρρήξεις.

Επίσης, πώς μπορείς να εφαρμόσεις τα ευρωπαϊκά μέτρα σε ένα αχανές κράτος όπως είναι το Μεξικό, όπου 25 περίπου ευρωπαϊκά κράτη μπορούν να χωρέσουν γεωγραφικά, ανάμεσά τους και η Γερμανία που είναι από τα μεγαλύτερα κράτη της Ευρώπης; Από τον κορωνοϊό φαίνεται πως έχουν πληγεί περισσότερο η πόλη του Μεξικού, η πολιτεία του Μεξικού και η Baja California, καθότι τα πλέον τουριστικά μέρη, ενώ άλλες πολιτείες όπως η Colima έχει μόλις 17 κρούσματα και έναν θάνατο. Έχει αποφασιστεί λοιπόν κάθε πολιτεία να παίρνει τα μέτρα της με μία κοινή κυβερνητική γραμμή. Για την ιστορία, το Μεξικό έχει 32 πολιτείες και περίπου 130 εκατομμύρια κατοίκους. Οι παραλίες έχουν κλείσει, τα ξενοδοχεία δεν κάνουν κρατήσεις και έχουν ακυρώσει τις ήδη υπάρχουσες, η οικονομία έχει πάρει την κατιούσα.

Προσωπικά, προτιμώ να μένω στο σπίτι, όχι μόνο για λόγους υγείας, αλλά και για άλλους λόγους. Οφείλω να ομολογήσω πως ποτέ δεν ένιωσα ανασφάλεια εδώ, δεν ένιωσα να απειλούμαι από κανέναν, προσέχω με ποιους βγαίνω και πού πηγαίνω, ήξερα από την αρχή ότι είναι μία χώρα με μεγάλα ποσοστά εγκληματικότητας. Ωστόσο, είναι τρομακτικό να βλέπεις άδειους τους δρόμους σε μία περιοχή όπως είναι το Coyoacán με τόσο έντονη ζωή και θεωρώ ότι είναι πιο ασφαλές να μην κυκλοφορώ μόνη μου. Ακόμα και “φωτιά” να φωνάξω, δεν θα έρθει κανείς να με βοηθήσει. Ίσως είμαι υπερβολική, αλλά καλύτερα να προσέχουμε για να έχουμε μέχρι να μπορέσουμε πάλι να γεμίσουμε τις βαλίτσες μας για ένα όμορφο ταξίδι και να κυκλοφορήσουμε ελεύθερα στους δρόμους χωρίς φόβο. Καλή λευτεριά λοιπόν και καλά ταξίδια!