Πού να πας και τι να κάνεις στην Πόλη του Μεξικού.

Ως νέα μητέρα πλέον με ένα μωρό στην αγκαλιά είναι η τέταρτη φορά που ανακαλύπτω την Πόλη του Μεξικού από την αρχή. Η πρώτη ήταν ως τουρίστρια τον Δεκέμβριο του 2018, η δεύτερη όταν πλέον εγκαταστάθηκα μόνιμα το 2019, η τρίτη όταν ξεκίνησε η πανδημία που άλλαξε τα πάντα μέσα σε μερικές μέρες και η τέταρτη τους τελευταίους μήνες ως μητέρα. Μέσα από 4 διαφορετικές ιδιότητες και συνθήκες η ατμόσφαιρα της πρωτεύουσας αλλάζει παρασάγγας. Αλλιώς βιώνεις μια πόλη ως τουρίστας, αλλιώς αν είσαι κάτοικος, ελεύθερο πουλί έχεις περισσότερες επιλογές να κάνεις ό,τι τραβάει η όρεξή σου, με έναν μπέμπη περιορίζεται η κινητικότητα άνευ όρων, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν αμέτρητες επιλογές με σεβασμό στο μωράκι και τέλος, αλλιώς όταν τρέχει ένας ιός με ταχύτητα φωτός ή σε μια υγειονομική "κανονικότητα".

Για παράδειγμα, όταν πρωτοεπισκέφτηκα τη Ρώμη ενθουσιάστηκα, μαγεύτηκα από τα κάλλη της, με πλάνεψε η Dolce Vita αυτό που λεν ζωή γλυκιά. Όταν εγκαταστάθηκα, μετά από λίγους μήνες βαρέθηκα τη ζωή μου. Είναι μια τουριστική πόλη που ζει στους αρχαίους και μεσαιωνικούς της κόσμους και δεν έχει παλμό σύγχρονο, κοσμοπολίτικο, μητροπολιτικό. Στην Πόλη του Μεξικού δεν βαριέσαι, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Δεν βαριέσαι για πολλούς λόγους. Από τη μία είναι τεράστια, από την άλλη έχει τόσες προκλήσεις καθημερινά, και θετικές και αρνητικές, τόσα να δεις, τόσα να κάνεις που δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς. Στις επόμενες σειρές θα γράψω τις εντυπώσεις μου από τα βασικά αξιοθέατα της γιγαντούπολης για το τι να κάνεις αν βρεθείς προς τα μέρη μας ανάλογα με τα γούστα σου.

Μουσείο Φρίντα Κάλο ή αλλιώς Casa Azul, το Μπλε Σπίτι

Είναι από τα πιο ελκυστικά αξιοθέατα, γεμάτο από κόσμο, έξω να περιμένει, μέσα να τριγυρνάει, πόλος έλξης τουριστών από όλο τον κόσμο εκτός από τους... Μεξικανούς. Η Φρίντα Κάλο μπορεί να αποτελεί πλέον ποπ σύμβολο της σύγχρονης δυτικής κουλτούρας, ωστόσο οι Μεξικανοί δεν την πολυπαραδέχονται, αν και πωλούν μέχρι και εσώρουχα με τα έργα και το πρόσωπό της. Αγαπούν περισσότερο τον άντρα που της έψησε το ψάρι στα χείλη, αλλά άφησε σημαντικό έργο πίσω του και δούλευε ασταμάτητα όσο ήταν ακόμα ζωντανός, τον Diego Rivera.

Το εισιτήριο είναι μόνο ηλεκτρονικό, αλλά μην περιμένεις να το κλείσεις τελευταία στιγμή, δεν θα βρεις τίποτα. Κοστίζει για τους ξένους περίπου δέκα ευρώ, για τους Μεξικανούς τα μισά, για τα μωρά είναι δωρεάν, ενώ για τους επισκέπτες άνω των 60 ετών και τους φοιτητές έχει μια συμβολική είσοδο 25 πέσος, κάτι λίγο παραπάνω από ένα ευρώ. Απόφυγε τα Σαββατοκύριακα και τις μεγάλες γιορτές. Επίλεξε καλύτερα καθημερινές αδιάφορες μέρες, θα το ευχαριστηθείς περισσότερο. Εδώ το σάιτ. Κι εδώ ένα βίντεο που έκανα για το μουσείο σε καιρούς πανδημίας:

Μου αρέσει το Μπλε Σπίτι κυρίως για τον κήπο του. Ηρεμώ, θαυμάζω τον ήλιο που παίζει με τα φυτά, το μπλε φόντο, τους τουρίστες που ρεμβάζουν, το νεράκι που κυλάει από τα σιντριβάνια. Σκέφτομαι τη Φρίντα Κάλο να σουλατσάρει τα πρωινά και να κόβει τα λουλούδια που φύτευε αφειδώς για να στολίζει τα μαλλιά της. Αν έχεις μωρό, η επίσκεψη είναι παιχνίδι, γιατί μπορείς εύκολα να βρεις μια γωνιά να θηλάσεις με την ησυχία σου.

Βόλτα στο Coyoacán

Τι να πω για τη γειτονιά μου. Την αγαπώ. Έχει αποικιακή αρχιτεκτονική, πολύχρωμα σπίτια αρματωμένα από συναγερμούς και κάγκελα παντού, αλλά έτσι είναι το Μεξικό, έχει την ομορφιά ενός μαγικού χωριού χωρίς να χάνει την απατηλή γοητεία του αστικού τοπίου. Μπορείς να βρεις τα πάντα, καθώς και άπειρη κίνηση στους πετροστρωμένους δρόμους του. Κάνω άπειρες βόλτες στα στενά, τις πλατείες και τις αγορές του.

Αν βρεθείς στο Μουσείο της Φρίντα Κάλο, επιβάλλεται μια βόλτα στο Κογιοακάν. Πήρε το όνομά του από τα κογιότ που στα παλιά χρόνια κυκλοφορούσαν στην περιοχή. Στα όχι και τόσο παλιά χρόνια βέβαια, το Κογιοακάν αποτελούσε εξοχή, κάτι σαν τη δική μας Κηφισιά, ενώ τώρα πλέον αποτελεί μέρος αναπόσπαστο της πόλης. Η φωτογραφία μπροστά από το σιντριβάνι με τα κογιότ είναι μαστ.

Προτείνω να πάρετε καφέ στο χέρι από το El Jarocho και να κάνετε μια τεράστια βόλτα με πολλές στάσεις. Να φάτε π.χ. churros που έχει σε κάθε γωνιά. Δοκιμάστε τα, είναι σαν τους λουκουμάδες μας, αλλά αντί για μέλι τα πασπαλίζουν με ζάχαρη και τα γεμίζουν με διάφορες γεύσεις. Για φαγητό όπου και να πάτε, καλά θα φάτε, έχει φαγητό για όλα τα γούστα και τα βαλάντια. Εγώ προτιμάω για αυθεντικό μεξικάνικο φαγητό το εστιατόριο Fonda el Morral ή το εστιατόριο La Calaca που είναι πιο τουριστικό, αλλά έχει ωραία ατμόσφαιρα, ζωντανή μουσική με mariachis και καλοστημένα πιάτα. Φαγητό φανταστικό θα βρείτε και στο Mercado de Coyoacan που είναι πολύ πιο οικονομικό, νοστιμότατο, το προτιμούν και οι ντόπιοι.

Για παγωτό στο Casa Visconti και δεν πρέπει με τίποτα να χάσετε τη mezcalita στο Mezcalero Coyoacan. Τι είναι η mezcalita; Ό,τι και η μαργαρίτα, αλλά με μεσκάλ.

Anahuacalli

Με το εισιτήριο από το Μουσείο της Φρίντα Κάλο, κάνουν δώρο την είσοδο στο Αναγουακάγι. Πρόκειται για ένα εμβληματικό κτίριο εμπνευσμένο από την προ-ισπανική αρχιτεκτονική, θυμίζει πυραμίδα των Μάγιας και στεγάζει την προσωπική συλλογή του Ντιέγκο Ριβέρα. Μια συλλογή που αποθεώνει τη γυναικεία φύση, τη γονιμότητα, το θηλυκό κορμί. Ο Ριβέρα ήταν λάτρης των γυναικών, δεν ήταν ποτέ πιστός σε μια και μοναδική γυναίκα. Έχει προ-ισπανικά κυρίως έργα, αλλά και έργα άλλων σύγχρονων του Ριβέρα καλλιτεχνών.

Museo Casa Studio de Diego Rivera y Frida Kahlo

Εδώ όπου δημιούργησε σημαντικά έργα το εκρηκτικό ζευγάρι, εδώ όπου χώρισε, αφού η Φρίντα έπιασε στα πράσα τον Ντιέγκο με την αδερφή της, εδώ που χτυπά η καρδιά του Σαν Άνχελ, μιας συνοικίας που γειτονεύει με το Κογιοακάν και είναι γνωστή για το El Bazar del Sábado.

El Bazar del Sábado

Είναι ένα ατελείωτο παζάρι κάθε Σάββατο από μικροπωλητές, πάγκους, καλλιτέχνες, εμπόρους, καταστήματα, εστιατόρια, τακερίες, καφετέριες, φαγητό στον δρόμο. Πας για πρωινό και κάνεις τη βόλτα σου, πας για μεσημεριανό και κάνεις τη βόλτα σου, πας για να χαζέψεις ή να βρεις πράγματα και θαύματα να αγοράσεις, κυρίως μεξικάνικα προϊόντα. Εγώ σχεδόν πάντα θα κάνω τον κύκλο της πλατείας για να θαυμάσω τα έργα των νέων καλλιτεχνών που είναι σαν να επισκέπτεσαι ένα ανοιχτό μουσείο σύγχρονης τέχνης. Μπορείς να αγοράσεις έργα τέχνης σε αρκετά προσιτές τιμές. Θα καταλήξω σίγουρα να τρώω τάκος και να απολαμβάνω ένα δροσιστικό ταμαρίντο στην τακερία Barbacoa San Ángel.

Teotihuacán

Πυραμίδες που σου κόβουν την ανάσα. Μια φανταστική εκδρομή μια ώρα έξω από την Πόλη του Μεξικού. Θεωρούνται οι πιο καλοδιατηρημένες πυραμίδες της χώρας, η τελευταία πόλη των Αζτέκων λίγο πριν την επέλαση των Ισπανών που άλλαξε τον ρου της μεξικάνικης ιστορίας. Την πρώτη φορά που τις επισκέφτηκα μπορούσες να τις ανέβεις και να τις χαρείς, αλλά δυστυχώς μετά την πανδημία δεν επιτρέπεται η ανάβαση. Τουλάχιστον πρόλαβα να κάνω τη δέησή μου στο θεό Ήλιο.

Προσωπικά, προτιμώ τις εκδρομές που προσφέρει το Get Your Guide. Είναι καλά οργανωμένες, συνήθως περνούν και σε παίρνουν από το σπίτι σου, τα εισιτήρια για την είσοδο είναι προπληρωμένα και δεν χρειάζεται να περιμένεις στις ουρές. Επιπλέον, κάνεις καινούριες φιλίες με τουρίστες από όλο τον κόσμο. Κοστίζουν περίπου 40 ευρώ.

Περισσότερα για τις πυραμίδες εδώ.

Οι εκκλησίες της Μαρίας της Γουαδελούπης

Οι Μεξικανοί λατρεύουν τη Μαρία της Γουαδελούπης όπως οι Παριανοί την Παναγία την Εκατονταπυλιανή, οι Πόντιοι την Παναγία Σουμελά, οι Γουμεντζιανοί την Παναγία της Γουμένισσας. Τη θεωρούν θαυματουργή και τη βλέπεις παντού, σε έργα τέχνης, σε αφίσες στον δρόμο, σε τοίχους, σε κεριά, σε μπλούζες, σε πετσέτες, όπου θες. Ένα καλά εμπορευματοποιημένο προϊόν.

Περισσότερα για τις εκκλησίες εδώ.

Xochimilco

Δεν είναι του γούστου μου, ψέματα δεν θα πω. Αλλά είναι ωραία να βλέπεις τις πολύχρωμες;βαρκούλες να πλέουν στα τελευταία κανάλια της Πόλης του Μεξικού, όσα δεν μπάζωσαν οι Ισπανοί πριν τους αφήσουν χρόνους. Η Πόλη του Μεξικού ήταν γεμάτη από νερό, κανάλια, έλη, λιμνούλες, που μπαζώθηκαν και ο,τι απέμεινε είναι τα κανάλια του Σοτσιμίλκο όπως προφέρεται στα ελληνικά. Δεν θυμίζει σε τίποτα τη Βενετία, όπως πολλοί θέλουν να τα περιγράφουν. Είναι όμως ένα ενδιαφέρον αξιοθέατο της πόλης, έρχονται και τουρίστες και ντόπιοι που κάνουν φιέστες με μαριάτσις. Το έκανα δύο φορές, μια ως τουρίστρια και μια για να δω τη χριστουγεννιάτικη παράσταση της Llorona που μου συνέστησαν και δεν το ξανακάνω. Είναι μακριά από το κέντρο, είναι ακριβά, θα έδινα προτεραιότητα σε άλλα αξιοθέατα.

Castillo de Chapultepec και το πάρκο του γύρω τριγύρω

Να κάτι που δεν θα έχανα στην Πόλη του Μεξικού. Αποφύγετε τα Σαββατοκύριακα, κυρίως τις Κυριακές που είναι δωρεάν η είσοδος για τους Μεξικανούς και προτιμήστε άλλες μέρες. Ένα κάστρο που στεγάζει το Μουσείο Εθνικής Ιστορίας και αντιπροσωπεύει όλη τη σύγχρονη ιστορία της πόλης.

Κάνε μια βόλτα στο πάρκο τριγύρω, έχει παζάρι για όλα τα γούστα, μια λίμνη που μπορείς να κάνεις βαρκάδα, έχει και τις ήρεμες γωνιές του, προμηθεύσου με καλά αθλητικά παπούτσια, γιατί θα ρίξεις πολύ περπάτημα και στο τέλος ανέβα στο κάστρο. Έχει είσοδο 80 πέσος αν δεν απατώμαι, και βλέπεις πανοραμικά όλη την πόλη.

Άρχισε να κατασκευάζεται στα τέλη του 18ου αιώνα από τους Ισπανούς και κατοικήθηκε αργότερα από τον Αυστριακό αυτοκράτορα Μαξιμιλιανό τον 1ο του Μεξικού που τον κάλεσαν οι Μεξικανοί συντηρητικοί να βασιλεύσει στο νέο τους κράτος. Σας θυμίζει κάτι; Η... "αυτοκρατορία" του κράτησε μόλις 3 χρόνια από το 1864 μέχρι το 1867. Το κάστρο έγινε για πέντε χρόνια αστρονομικό παρατηρητήριο, στη συνέχεια αποτέλεσε προεδρική κατοικία ως το 1939, πέρασαν για λίγο και οι Γάλλοι κατακτητές, για να γίνει στο τέλος el Museo Nacional de Historia. Αν έχετε δει τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα του Μπαζ Λούρμαν με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο, ειναι το κάστρο του Τσαπουλτεπέκ πρώτη μούρη παντού ως το αρχοντικό των Καπουλέτων.

Μουσείο Ανθρωπολογίας / Museo de Antropología

Από τα ωραιότερα μουσεία που έχω επισκεφτεί. Τεράστιο, πολύ καλά οργανωμένο, με υπομνηματισμούς και στα ισπανικά και στα αγγλικά, με συλλογές από όλες τις μεξικάνικες φυλές. Εξερευνείς την πλούσια ιστορία της χώρας κυρίως προ-ισπανικά και σκέφτεσαι θες δεν θες πόσο μικρός είσαι σε έναν κόσμο τόσο μεγάλο, αλλά και το μεγαλείο του ανθρώπου σε έναν κόσμο τόσο μικρό που χωράει σε ένα μουσείο.

Palacio de Bellas Artes

Νομίζω ότι είναι ίσως το πιο αναγνωρίσιμο αξιοθέατο της Πόλης του Μεξικού. Στο εσωτερικό του έχει μουσεία, έχει murelos του Ντιέγκο Ριβέρα και άλλων καλλιτεχνών, τοιχογραφίες δηλαδή με διάφορα θέματα, καλλιτεχνικά, ιστορικά, θρησκευτικά, έχει και μια μεγάλη σκηνή όπου παρουσιάζονται μεγάλες θεατρικές παραγωγές, συναυλίες, όπερες, μπαλέτο κλπ. Μέσα πάτησα το πόδι μου μόνο μια φορά, απ'έξω έχω περάσει κάμποσες φορές, είναι μακριά από εκεί που μένω, είναι εξαντλητική η Πόλη του Μεξικού, πάω μόνο όταν θέλω να δείξω το κέντρο στους επισκέπτες μου. Με ενημέρωσαν πρόσφατα ότι για να μπεις στα μουσεία του πρέπει να κλείσεις εισιτήριο μέσω ίντερνετ και ότι δεν μπορείς να μπεις έτσι όποτε θες.

Zócalo

Αν κάτι χαρακτηρίζει την Πόλη του Μεξικού, αυτό είναι το κέντρο του. Το Zócalo και τα γύρω στενά του είναι ό,τι η Ευριπίδου, η Σωκράτους, η Ερμού στην Αθήνα. Καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για μια μητροπολιτική πόλη, για την πρωτεύουσα ενός κράτους, αφού τα μαγαζιά και τα μικρομάγαζα που απλώνονται γύρω από το κέντρο προετοιμάζουν το έδαφος για να δεις τα εμβληματικά κτίρια του καθεδρικού ναού και της προεδρικής κατοικίας και να σου κοπεί η ανάσα.

Η φίλη μου η Λάρα, που έχει κάνει περισσότερες βόλτες στο Zócalo από ό,τι εγώ, προτείνει τα εξής μαγαζιά για να μη χαθείτε μέσα στο άγχος του κέντρου και της κίνησης:

Για πρωινό: El Balcón del Zócalo. Κλείστε από πριν τραπέζι, γίνεται χαμός.

Και Terraza Gran Hotel. Τις καθημερινές χαλαρά, τα Σ/Κ οπωσδήποτε κράτηση.

Για φαγητό: Azul Histórico, el Cardenal, el Bajío Centro Histórico (πιο οικονομικό), los Cocuyos (τάκος που προτείνει το Νέτφλιξ), Café de Tacuba (εκεί πήγα κι εγώ, εξαιρετικό).

Για επιδόρπιο: Pastelería Ideal.

Paseo de la Reforma, Roma, Condesa

Μπορείς να νοικιάσεις ένα ποδήλατο από αυτά που έχει παντού στο κέντρο απλώς σκανάροντας το QR code του ποδηλάτου με το κινητό σου και να ξεχυθείς στη λεωφόρο Reforma. Να κάνεις στάση στα καφέ της, να δεις το Συντριβάνι της Άρτεμης (la Fuente de la Diana Casadora) και να καταλήξεις στο Ángel de la Independencia ή να ξεκινήσεις από εκεί.

Να περάσεις από τους δρόμους της Ρόμα και της Κοντέσα κάτω από τα δέντρα που παραμένουν πράσινα χειμώνα-καλοκαίρι, να κάνεις γαστρονομικές εξορμήσεις στα φάνσι εστιατόρια, να χορέψεις στα night clubs. Θα σου πρότεινα μέρη, αλλά όπου και να πας καλά θα φας, καλά θα πιεις.

Η Ρόμα και η Κοντέσα θεωρούνται η μοντέρνα εκδοχή της πόλης, έχουν έναν παλμό πολύ διαφορετικό από αυτόν που έχει το Κογιοακάν, πιο νεανικό, πιο σύγχρονο, πιο μπιτάτο.

Εγώ πάλι τη Ρόμα την έχω συνδυάσει με την ομώνυμη ταινία του Αλφόνσο Κουαρόν που όταν την πρωτοείδα ενθουσιάστηκα και σκέφτηκα πόσο πολύ θα ήθελα να γνωρίσω από κοντά την Πόλη του Μεξικού. Και να που τη γνώρισα από την καλή και από την ανάποδη. Δεν με τράβηξε ωστόσο να μείνω προς Ρόμα μεριά. Όταν πρωτοείδα το Κογιοακάν, το ερωτεύτηκα. Τη Ρόμα και την Κοντέσα τις θεωρώ μια πολύ καλή ευρωπαϊκή απομίμηση που δεν με ενδιέφερε να ζήσω σε αυτή τη μεριά του πλανήτη.

Tepoztlán

Τα έχω χαρακτηρίσει τα Εξάρχεια του Μεξικού και είναι, έχουν μια ενέργεια ιδιαίτερη, επαναστατική, δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους και πολλές φορές φτιάχνουν τους δικούς τους κανόνες για να προστατεύσουν την πόλη τους. Είχα γράψει λίγα λόγια εδώ κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Είναι ένα μαγικό χωριό που συχνά πυκνά του αφαιρείται ο όρος, γιατί καταφτάνουν οι τουρίστες τα Σαββατοκύριακα και μπεκροπίνουν μέχρι τελικής πτώσης. Αποτελεί ωστόσο έναν ωραίο προορισμό από την Πόλη του Μεξικού, έχει και μια πυραμίδα απάνω ψηλά στο βουνό, στο οποίο πρέπει να σκαρφαλώσετε για να τη θαυμάσετε. Το έκανα μια φορά, δεν το ξανακάνω. Έχει και μια ωραία αγορά με όλα τα καλά του Μεξικού, με artesanías και φαγητό πεντανόστιμο, κάθε φορά που πάω Tepoztlán, εκεί θα φάω και όχι στα εστιατόρια του κεντρικού δρόμου.

Mercados, αγορές παντού, μπες σε όποια βρεις μπροστά σου.

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία αγορά. Ίσως το Mercado de Coyoacán, αλλά μόνο και μόνο επειδή είναι κοντά στο σπίτι μου. Σε οποιαδήποτε γειτονιά κι αν είστε, κάντε την έρευνά σας να δείτε τι έχει εκεί κοντά και βουρ!

Πολλοί τουρίστες ξεχωρίζουν αυτή του San Juan, γιατί έχει να φας έντομα και σκορπιούς, αν το σηκώνει ο οργανισμός σου, αλλά και κρέας από λιοντάρι, τίγρη, κογιότ, που δεν θα δοκίμαζα - δεν ξέρω, δεν μου φαίνεται σωστό.

Άλλοι ξεχωρίζουν αυτή της Sonora που λέγεται και mercado de brujerías, γιατί έχει σύγχρονες μάγισσες και χαρτορίχτρες. Εκεί δεν θα ήθελα να πάω. Έχουν ζώα σε κλουβιά και λένε ότι κάνουν και θυσίες με μαύρες γάτες. Με τη Ρωμίνα τη γατούλα μου τη μαύρη που την αγαπώ πολύ δεν θα πατήσουμε ούτε απ' έξω.

Cocina Mexicana: Tacos, Quesadillas, Guacamole, Posole κλπ. ή αλλιώς φάε μέχρι να σκάσεις να πλαντάξεις.

Απλώς αν έρθεις μόνο για τουρισμό, μόνο για μερικές μέρες, απόφυγε σε παρακαλώ το φαγητό στο δρόμο και τα ωμά λαχανικά. Δεν θες τις λίγες υπερπολύτιμες μέρες που έχεις να τις περάσεις στο κρεβάτι με στομαχικές διαταραχές. Το Μεξικό είναι γνωστό τοις πάσι για τις δηλητηριάσεις του, Venganza de Moctezuma το λένε εδώ χαριτολογώντας, η εκδίκηση του Μοκτεσούμα, του τελευταίου βασιλιά των Αζτέκων. Εγώ κάθε ένα εξάμηνο σίγουρα θα την πάθω όσο κι αν έχω μάθει. Και ποτέ μα ποτέ νερό από τη βρύση!

Χόρεψε!