Sayulita mi amor (video)

Στην πλατεία του χωριού προσπαθώντας να σχηματίσω ανεπιτυχώς μια καρδιά.

Διασχίζοντας μια καταπράσινη έκταση περίπου μία ώρα με το αυτοκίνητο από το Puerto Vallarta, στη δυτική ακτή του Μεξικού, φτάνει κανείς στη Sayulita, που ανήκει στην πολιτεία Nayarit και οφείλω να ομολογήσω ότι μέχρι στιγμής είναι το αγαπημένο μου μέρος στην πολύχρωμη αυτή, πολυαγαπημένη μου χώρα. Ευγενέστατοι άνθρωποι, καταπληκτικό θαλασσινό φαγητό, απίθανα κοκτέιλς και μια παραλία πεντακάθαρη με νερά που δεν είναι σαν τα ελληνικά, εννοώντας ότι βράζουν από τις υψηλές θερμοκρασίες και δεν έχουν σε καμία περίπτωση κρυστάλλινη εμφάνιση - η άμμος είναι πολύ ψιλή και τα ρεύματα του Ειρηνικού Ωκεανού ανελέητα.

Στη φωτογραφία που βλέπετε στην αρχή του κειμένου με μένα να προσπαθώ να σχηματίσω μία καρδιά με αποτυχία, η πύλη είναι στολισμένη με τα Ojos de Dios, τα Μάτια του Θεού, κάτι σαν το δικό μας "μάτι", που τα κατασκευάζουν από μαλλί για να τους προστατεύουν από το κακό το μάτι και την κακοτυχία. Είναι πολύ χαρακτηριστικά της περιοχής.

Μας είπαν ότι είναι μαγικό χωριό όπου συχνάζουν οι χίπις, αλλά εμείς έναν χίπι έτσι όπως τους ξέρουμε από τα Μάταλα της Κρήτης δεν είδαμε. Είδαμε αρκετούς ΗΠΑμερικάνους, κυρίως συνταξιούχους που εν μέσω πανδημίας την έχουν αράξει εκεί για να περάσουν πιο ευχάριστα την καραντίνα τους. Μας είπαν επίσης ότι στη Σαγιουλίτα δεν έχει φτάσει ο ιός. Δεν έχουν κρούσματα, δεν πιστεύουν στην ύπαρξή του αρκετοί, αλλά βιώνουν τις συνέπειες της ύπαρξής του, καθότι ο τουρισμός έχει πέσει κατακόρυφα, τα μπαράκια και τα εστιατόρια κλείνουν από τις 10 το βράδυ και η οικονομία τους στενάζει.

Εμείς απολαύσαμε μια μέρα με τον Αδαλβέρτο, τον Βίτο και τον Ντον Μάνουελ, τρεις γενιές Μεξικανών, που μας πήγαν με τη βάρκα τους σε απόμερες παραλίες για να περισυλλέξουν στρείδια, χταπόδια και καραβίδες. Μας ενημέρωσαν ότι γενικά, η δυτική ακτή τροφοδοτεί με ψάρια και θαλασσινά όλο το Μεξικό. Θα με συγχωρέσουν οι χορτοφάγοι φίλοι μου: δεν έχω φάει ωραιότερα στρείδια στη ζωή μου!

Ο Αδαλβέρτο! Δεν είναι ένας γλύκας; Και κολυμπάει σαν ψάρι!

Γενικά, οι τιμές στα εστιατόρια εδώ είναι για όλα τα βαλάντια, αλλά αν επιλέξεις να φας και να πιεις πάνω στην άμμο της κεντρικής παραλίας ή ακόμα και στην πιο απόμερη παραλία de los Muertos δεν θα ξοδέψεις πάνω από 150 πέσος -κάπου 6 ευρώ- και θα έχεις φάει ένα πιάτο ceviche με τα πιο νόστιμα θαλασσινά και θα έχεις πιει μία τεράστια Piña Colada όνειρο. Παρεμπιπτόντως, η Playa de los Muertos, η παραλία των Νεκρών δηλαδή, είναι κυριολεκτικά δίπλα στο νεκροταφείο του χωριού. Τέτοια θέα θα τη ζήλευε το ακριβότερο ξενοδοχείο του Μεξικού.

Είχα όρεξη να καταγράψω εκείνη τη μέρα που περάσαμε όλοι μαζί παρέα άτομα από τρεις διαφορετικές εθνικότητες -Ελλάδα, Γερμανία και Μεξικό- και ιδού το βίντεο που έφτιαξα μαζί με λίγες φωτογραφίες για να πάρετε μια γεύση. Ελπίζω να το απολαύσετε! Αν καταφέρετε να φτάσετε μέχρι το τέλος χωρίς να βαρεθείτε, θα δείτε την επισφράγιση ενός ιδιότυπου συμφώνου που κατοχυρώνει την Ελληνο-Μεξικανική φιλία. Enjoy!