Η σφαγή του Tlatelolco, οι πυραμίδες Teotihuacán και η María de Guadalupe

Οι εμβολιασμοί συνεχίζονται κι εδώ για τις μεγαλύτερες ηλικίες, ενώ εμείς δεν ξέρουμε πού και πότε θα εμβολιαστούμε. Εννοώ σε ποια χώρα, με ποιο εμβόλιο και όλα τα σχετικά. Ακούω ότι αρκετοί πηγαίνουν στις ΗΠΑ για το εμβόλιο, αλήθεια, ψέματα, δεν ξέρω, θα δούμε. Οι πρεσβείες πάντως δεν το αναλαμβάνουν, θα πρέπει να γίνει ιδιωτικά, αλλά αναμένουμε περισσότερες λεπτομέρειες.

Την περασμένη Κυριακή βρέθηκα στο Tlalelolco, στις πυραμίδες Teotihuacán και στην εκκλησία της Μαρίας της Γουαδελούπης, για να μη μένω σπίτι και κλαίω τη μοίρα μου για το κακό που μας βρήκε και που δεν έχει τέλος, μια που εδώ όλα έχουν αρχίσει πια σιγά-σιγά να ανοίγουν. Η ψυχολογία όλων είναι στο ναδίρ και τα κρούσματα ανελέητα, αλλά όταν υπάρχει μια υποτυπώδης κοινωνική ζωή, η ψυχολογία είναι καλύτερη, άρα και η σωματική υγεία -αυτή είναι η ταπεινή μου άποψη-, έτσι λοιπόν με όλα τα μέτρα προστασίας, κίνησα να πάω σε αυτά τα μέρη να περάσω τη μέρα μου δημιουργικά, να μάθω και τίποτα.

Templo de Santiago apóstol, χτίστηκε από τις πέτρες των πυραμίδων για να κάνουν πιο "φιλική" τη νέα θρησκεία.

To Tlalelolco είναι μια περιοχή στο κέντρο της πόλης του Μεξικού με την περίφημη Plaza de las Tres Culturas, που σημαίνει πλατεία των τριών πολιτισμών, καθότι αντιπροσωπεύει αρχιτεκτονικά και τις τρεις σημαντικές ιστορικές περιόδους που βίωσε το Μεξικό: την προ-ισπανική, την αποικιοκρατική και τη σύγχρονη ανεξάρτητη εποχή. Κάτι που δεν γνώριζα είναι ότι το 1968 δεν έγιναν φοιτητικά-μαθητικά επεισόδια μόνο στο Παρίσι που σηματοδότησαν γενιές και γενιές και εξακολουθούν ακόμα και στις μέρες μας να συμβολίζουν τη νεανική βούληση για αλλαγή και την αμφισβήτηση του κατεστημένου. Έγιναν και στο Μεξικό. Στις 2 Οκτωβρίου του 1968, δέκα μέρες πριν από την επίσημη έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στην πρωτεύουσα, ο μεξικανικός στρατός άνοιξε πυρ ενάντια σε φοιτητές και μαθητές που διαδήλωναν ειρηνικά για τα υπέρογκα ποσά που δαπανήθηκαν στον βωμό της Ολυμπιάδας, τη στιγμή που δεν είχαν βρεθεί λύσεις σε βασικά προβλήματα της μεξικανικής κοινωνίας, όπως τα εργασιακά και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η σφαγή του Τλατελόλκο, la Masacre de Tlatelolco, αφαίρεσε τη ζωή από περίπου 400 νέους ανθρώπους και δημιούργησε τις βάσεις για μια σειρά από κοινωνικοπολιτικές αλλαγές στη χώρα. Κάτι σαν τη δική μας εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Στη συνέχεια βρέθηκα στις πυραμίδες του Τεοτιχουακάν, 40 περίπου χιλιόμετρα έξω από την πόλη, που θεωρείται μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο και το πιο διάσημο αρχαιολογικό μνημείο του Μεξικού, καθώς δέχεται περίπου 10.000 επισκέπτες την ημέρα. Τώρα λόγω πανδημίας επιτρέπουν έως 3.000 επισκέπτες. Αν είσαι ο 3.001 την πάτησες και κυριολεκτώ. Είδα φεύγοντας μια μεγάλη ουρά από θυμωμένους μοτοσικλετιστές που έκαναν τζάμπα τη διαδρομή, καθώς δεν τους άφησαν ποτέ να μπουν στην αρχαία πόλη. Αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ προ πανδημίας.

Η πυραμίδα του Φεγγαριού.

Η πόλη Τεοτιχουακάν είναι γνωστή για την πυραμίδα του Ήλιου και την πυραμίδα του Φεγγαριού, καθώς και για τη λεωφόρο των Νεκρών. Ξεκίνησε να χτίζεται το 100 προ Χριστού, στο ζενίθ της έφτασε να έχει 125.000 κατοίκους κάπου το 500 μ.Χ. και θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες πόλεις εκείνης της εποχής. Είναι μεγάλη πόλη ακόμα και για τα δεδομένα της σύγχρονης εποχής. Εγκαταλείφθηκε μετά από συνεχείς επιδρομές κάπου το 800 μ.Χ. και επανακατοικήθηκε το 1200 από τους περιβόητους Αζτέκους. Οι Ισπανοί δεν την πείραξαν όταν έσκασαν μύτη, καθότι δεν είχε το χρυσάφι που τόσο επιθυμούσαν κι έτσι, την άφησαν στην ησυχία της, γι' αυτό και είναι ίσως μέχρι τις μέρες μας τόσο καλά συντηρημένη.

Η λεωφόρος των Νεκρών.

Η πυραμίδα του Ήλιου.

Κατέληξα στην εκκλησία ή μάλλον στις εκκλησίες της Παναγίας της Γουαδελούπης υπό βροχήν. Τι διαφορά στο κλίμα σε σχέση με τις πυραμίδες του Τεοτιχουακάν όπου ο ήλιος βαρούσε κατευθείαν στο ψαχνό. Δεν έχει ξεκινήσει ακόμα η περίοδος των βροχών, δεν ξέρω γιατί έβρεξε, μάλλον ο καιρός τρελάθηκε και δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του.

Η Μαρία της Γουαδελούπης είναι μια προ-ισπανική βερσιόν της παρθενικής γυναικείας μορφής που τη χρησιμοποίησαν οι κατακτητές και την προσάρμοσαν στα καθολικά τους μέτρα για να πείσουν τους ντόπιους πληθυσμούς που τη λάτρευαν να αλλάξουν θρησκεία. Η λατρεία που της έχουν είναι το κάτι άλλο. Ξέρετε πόσους προσκυνητές έχει στις 12 Δεκεμβρίου που γιορτάζει; Κάπου στα 10 εκατομμύρια. Από όλο το Μεξικό και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής κατακλύζουν τη λεωφόρο που οδηγεί στη Basílica de Nuestra Señora de Guadalupe για να προσκυνήσουν τον ιερό μανδύα που περιέχει την εικόνα της και να πάρουν την ευλογία.

O τόπος είναι επίσης γνωστός ως La Villa de Guadalupe, καθώς περιέχει την παλιά εκκλησία που άρχισε να χτίζεται στα τέλη του 17ου αιώνα, διάφορα παρεκκλήσια, συντριβάνια, κήπους και τα συναφή, καθώς και τη σύγχρονη εκκλησία που αποτελεί ένα κομψοτέχνημα της δεκαετίας του '70 από τον αρχιτέκτονα Pedro Ramirez Vazquez. Το αστείο είναι πως όταν την πρωταντίκρυσαν οι Μεξικάνοι έπαθαν ένα μικρό σοκ, καθώς το κτίριο είναι αντισυμβατικό, κυκλικό και μοιάζει με... τσίρκο. Αυτό ήταν μάλιστα το παρατσούκλι του για πολλά χρόνια, τώρα συνήθισαν το θέαμα και είναι πολύ περήφανοι για την κατασκευή του.